Luisteren: we kunnen het allemaal. Maar doen we dat vandaag nog wel bewust? La Floresta laat je stilstaan bij klanken die normaal aan je voorbijgaan. Ervaar jij een stromende rivier bijvoorbeeld als één totaalklank? Of als een complexe meerstemmigheid? 

Hans Beckers en zijn medemuzikanten Berlinde Deman, Indrė Jurgelevičiūtė en Nathan Daems voeren je terug naar het ontstaan van de muziek. Zo bespelen ze enkele natuurlijke materialen die als eerste klankmakers dienden. 

De performance start met een stiltewandeling en wordt gevolgd door een smaakritueel. Elk onderdeel van deze unieke klankceremonie scherpt je zintuigen aan, maakt je bewuster en ontvankelijker… en verbindt je met jezelf en met de rest van het publiek. Daarbij vraagt La Floresta zich af hoe we stilte ervaren. Hoe mens, natuur en technologie zich tot elkaar verhouden. En hoe we ons kunnen connecteren met onze omgeving door beter te luisteren. 

Een deel van de voorstelling gaat buiten door, ook bij slecht weer. Voorzie aangepaste kledij.

Deze voorstelling is voor iedereen vanaf 7 jaar.

Nenia betekent letterlijk ‘lied voor de doden’. Hoe ga je om met de dood van een geliefde? Wat betekent het om voort te leven in de aanwezigheid van afwezigheid? Schuilt er hoop in herinnering, in de kunsten, in de ontmoeting met de ander?

Met deze en andere vragen betreedt Revue Blanche het grensgebied tussen concert, audiodocumentaire en vertelling; tussen droom en parabel; tussen duisternis en licht. Tijdens dit open salon laat Revue Blanche muzikale experimenten los en gaat Katharina in gesprek met Zoë Ghyselinck, onderzoeker en docent verbonden aan de Universiteit Gent en Katholieke Universiteit Leuven. Ze coördineert tevens het internationaal thematisch netwerk CHARM (Consortium for Health Humanities, Arts, Reading and Medicine). Ze doet onderzoek naar de literaire verbeelding van dodencommunicatie sinds het einde van de negentiende eeuw tot vandaag, en dit op het snijvlak van de ontwikkeling van mediatechnologie. Daarnaast gaat ze na op welke manieren literaire teksten en de literatuurstudie ons begrip van contemporaine narratieve praktijken in eindelevens– en rouwzorg kunnen verdiepen.

Vanachter zijn dj-booth transformeert hij de Grote Foyer in een magische ontmoetingsplek waar je zowel gezellig kunt chillen als urenlang dansen. 

Hoe hij de sfeer van zijn optredens zelf omschrijft? “Ik zou er veel over kunnen vertellen, over dat dj'en als De Man Die Alles Kiest... Het is echter héél eenvoudig: als het goed zit en als de vibe juist is, ontstaat er iets dat weinig dj's mij nadoen. Dan lees ik de mensen op de dansvloer.” 

“Het mooiste compliment kwam ooit van PJ Vervondel. Tijdens het dansen, sprak hij me toe. Nat van het zweet zei hij, zoals enkel hij dat kan: “Weet ge waarom dat ge mijn favoriete dj zijt? Omdat ge de hersengolven van de mensen kunt lezen”.”

Zo zing je mee op nummers als Jij Wordt Een Ster, Radio Caligula en Nog 1 traan. Je luistert ook naar klassiekers als Niemand Houdt Van Ons en Sylvia Kristel van het kleinkunstensemble Familie Segers. Daarnaast zingt Iwein Segers enkele onuitgegeven popparels van De Dealers. Daarbij laat hij zich begeleiden door de band Ja, die bestaat uit Raf, Wim en Micha.  

Je bewondert deze zelfverklaarde hitshow tijdens Residentenfestival KIEM. Iwein Segers resideert dit jaar namelijk een tijdje in De Grote Post. 

In All Watched Over by Machines of Loving Grace gaan ze na wat er met Brautigans droom is gebeurd. Want heel wat machines, medicijnen en algoritmes lijken net voor méér (arbeids)discipline en minder vrijheid te zorgen. Is Brautigans droom dood? Of kan er ooit nog sprake zijn van de vrijheid die zijn gedicht ons belooft?  

All Watched Over by Machines of Loving Grace schippert tussen utopie en scepsis, tussen roes en ontnuchtering. Ezra Veldhuis en Bosse Provoost tonen je een ‘cybernetische ecologie’. Zijn mens, materiaal en machine daarin op een symbiotische of net conflictueuze manier met elkaar verbonden? Dat is niet altijd duidelijk. Want het licht lijkt je te misleiden en hypnotiseren, de muziek vraagt je dan weer om vertrouwen te hebben en los te laten. 

Tijdens iRRooTTaa krijgen Willem en Sophie af te rekenen met een massa witte keramische balletjes. Die zijn verre van perfect: de balletjes zien er net niet helemaal rond uit, ze zijn allemaal ongelijk en het zijn er ook veel te veel. De balletjes lijken niet helemaal grijpbaar… en ze zijn ook totaal onbegrijpbaar. Ze rollen drummend in het rond, springen alle kanten uit, bruisen plots op in een mond, plakken ineens vast aan het plafond en vliegen letterlijk rond je schenen. 

Daarmee nodigt iRRooTTaa je uit om niet alle ballen constant in de lucht te houden. De voorstelling brengt een ode aan de ‘drop’. Want soms zorgt iets laten vallen net voor nieuwe mogelijkheden. Falen is dus toegestaan. De regels veranderen ook. Want als we af en toe iets door onze vingers laten glippen, wordt het spelen van het leven misschien wel véél leuker.

Ken jij de dromenvanger? Hij logeerde de voorbije maanden in onze stad en verzamelde de toekomstdromen van honderden Oostendse kinderen. Dromen en plannen waarmee ze van hun stad een thuis willen maken voor iedereen. Maar de dromenvanger liet per ongeluk zijn rugzak open staan! Alle dromen en wensen die hij had opgeschreven, zijn verloren geraakt. Ze dwarrelen nu rond in het gebouw van De Grote Post. 

Daarom heeft de dromenvanger jullie hulp nodig. Op 5 oktober organiseert hij een grote zoektocht in De Grote Post. Samen proberen jullie alle verloren letters, woorden en zinnen opnieuw te vangen. Elk uur bekijkt de dromenvanger hoe ver jullie staan en welke woorden jullie al opspoorden. Zo ontdekken jullie welke toekomstplannen de kinderen voor Oostende hebben. 

De Gentse Nederlander speelde al bij BeraadGeslagen, STADT en De Beren Gieren. Enkele jaren geleden bracht hij zijn Nederlandstalige solodebuut uit. Ondertussen lanceerde hij enkele (cult)klassiekers zoals De SMS'ende Mens, Grensdorp, Faam en Sinterklaas is een computer.

Verwacht je aan kleurrijke synths en een knap drumspel. Aan veel melodie, een heerlijk taalgebruik en zelfs een vleugje postpunk. En aan een losgeslagen muziekstijl die doet denken aan Connan Mockasin, Sly & The Family Stone en Mac DeMarco.  

Terwijl de drums hen vooruit stuwen, voeren de acrobaten indrukwekkende trucs uit. Ze illustreren dat circustechnieken soms extreme, zelfs gewelddadige fysieke handelingen vereisen. 

Samen met jou zoekt Camille Paycha naar de intimiteit die in deze technische bewegingen schuilt. Want de acrobaten houden niet alleen elkaars hand vast… ze reiken ook naar de jouwe. Gaandeweg transformeert de verticale luchtdiscipline in een collectieve, horizontale beleving. 60 degrees of separation is een uitnodiging om je te laten vervoeren in het plezier van collectiviteit.

Ook de titel van de voorstelling knipoogt naar de dunne grens tussen geweld en intimiteit. Volgens de theorie ‘6 degrees of separation’ ben je maximaal zes handdrukken verwijderd van elke andere persoon in de wereld. 60 graden is ongeveer de hoek die de circusacrobaten gebruiken wanneer ze iemand van de grond tillen, terwijl ze zich met hun andere hand vasthouden aan de aerial strap. 

Deze voorstelling is voor iedereen vanaf 10 jaar.

In haar de roman schetst Ottessa Moshfegh een getormenteerde jonge vrouw. Die wil een jaar lang kunstmatig slapen. Want alleen door zichzelf te verdoven, kan ze ontsnappen aan haar eigen onvermogen om te functioneren in de wereld rondom haar.  

In Rest and Relaxation zetten vier jonge spelers het leven op sluimerstand. Ze tasten de grenzen af tussen slapen en waken. En dat heeft z’n effect: ze komen terecht in een bevroren landschap en raken alsmaar minder gehecht aan het leven. Ze dreigen helemaal te verdwijnen. Toch lijken ze op zoek naar iets… misschien wel naar elkaar. Wanneer ze ontwaken, zien ze dat de wereld radicaal veranderd is. Althans, dat hopen ze. Dat dromen ze.  

OTTESSA bestaat uit Matilde Casier, Colette Goossens, Lilith Pas en Eliza Stuyck. Het jonge collectief haalde een selectie binnen voor Eigen Kweek, een ontwikkelingstraject voor nieuwe podiumkunstenaars en aspirant zakelijk leiders. Eigen Kweek is een samenwerking tussen 57 culturele centra in West-Vlaanderen, Vlaams Brabant, Antwerpen en Oost-Vlaanderen en Trappelend Talent.

De eerste twee mensen zijn voor elkaar gemaakt. 

Fout, de een is uit de ander gemaakt; de mens en zijn vrouw. 

Het wordt een theatrale performance vertrekkend vanuit een fascinatie rond het scheppingsverhaal en de verhouding tussen Adam en Eva; de relatie tussen man en vrouw. Van voor de zondeval, tot nu. 

Johannes Lievens reisde naar een zes-eeuwen-durend concert en ontmoette mensen die hem iets leerden over 'gered worden'. Hij schrijft daarover een nieuwe theatertekst.