Residentenfestival KIEM

Zo zing je mee op nummers als Jij Wordt Een Ster, Radio Caligula en Nog 1 traan. Je luistert ook naar klassiekers als Niemand Houdt Van Ons en Sylvia Kristel van het kleinkunstensemble Familie Segers. Daarnaast zingt Iwein Segers enkele onuitgegeven popparels van De Dealers. Daarbij laat hij zich begeleiden door de band Ja, die bestaat uit Raf, Wim en Micha.  

Je bewondert deze zelfverklaarde hitshow tijdens Residentenfestival KIEM. Iwein Segers resideert dit jaar namelijk een tijdje in De Grote Post. 

Vanachter zijn dj-booth transformeert hij de Grote Foyer in een magische ontmoetingsplek waar je zowel gezellig kunt chillen als urenlang dansen. 

Hoe hij de sfeer van zijn optredens zelf omschrijft? “Ik zou er veel over kunnen vertellen, over dat dj'en als De Man Die Alles Kiest... Het is echter héél eenvoudig: als het goed zit en als de vibe juist is, ontstaat er iets dat weinig dj's mij nadoen. Dan lees ik de mensen op de dansvloer.” 

“Het mooiste compliment kwam ooit van PJ Vervondel. Tijdens het dansen, sprak hij me toe. Nat van het zweet zei hij, zoals enkel hij dat kan: “Weet ge waarom dat ge mijn favoriete dj zijt? Omdat ge de hersengolven van de mensen kunt lezen”.”

In 2025 formuleren ze een antwoord tijdens hun aankomende voorstelling Nenia, wat letterlijk ‘lied voor de doden’ betekent. Maar voor het zover is, sluiten Katharina Smets en Frederik Neyrinck zich een week lang op in De Grote Post.  

Tijdens hun residentie buigen ze zich ook over andere vragen als: wat betekent het om voort te leven met een aanwezige afwezigheid? En schuilt er hoop in herinnering, in de kunsten, in de ontmoeting met de ander? Een hele week timmeren ze aan de basis van hun voorstelling. Die zal balanceren op de grens tussen concert, audiodocumentaire en vertelling; tussen droom en parabel; tussen duisternis en licht. 

Katharina Smets en Frederik Neyrinck sluiten hun residentie af met een open salon, waar ze hun eerste muzikale experimenten op je loslaten. 

Luisteren: we kunnen het allemaal. Maar doen we dat vandaag nog wel bewust? La Floresta laat je stilstaan bij klanken die normaal aan je voorbijgaan. Ervaar jij een stromende rivier bijvoorbeeld als één totaalklank? Of als een complexe meerstemmigheid? 

Hans Beckers en zijn medemuzikanten Berlinde Deman, Indrė Jurgelevičiūtė en Nathan Daems voeren je terug naar het ontstaan van de muziek. Zo bespelen ze enkele natuurlijke materialen die als eerste klankmakers dienden. 

Elk onderdeel van deze unieke klankceremonie scherpt je zintuigen aan, maakt je bewuster en ontvankelijker… en verbindt je met jezelf en met de rest van het publiek. Daarbij vraagt La Floresta zich af hoe we stilte ervaren. Hoe mens, natuur en technologie zich tot elkaar verhouden. En hoe we ons kunnen connecteren met onze omgeving door beter te luisteren. 

Deze voorstelling is voor iedereen vanaf 7 jaar.

Tijdens haar performance buigt, vervormt en transformeert Ariadna Gironès Mata haar lichaam. Daarmee wisselt ze telkens van gedaante. Ze reflecteert over onze maatschappij en hoe die is opgedeeld in vrouwelijke en mannelijke elementen. Met haar unieke lichaamstaal bouwt ze op een bijna schilderachtige manier aan een onalledaags, angstaanjagend universum. 

Ariadna Gironès Mata is een bekende naam in de danswereld. Ze studeerde klassieke dans aan de Salzburg Experimental Academy of Dance en werkte al samen met gezelschappen als ErrequeErre, Voetvolk en Not Standing. Ze sloeg ook de handen in mekaar met circuscompagnieën als Les Argonautes en Collectif Primavez. 

Via haar werk verkent ze verschillende schijnbaar aan elkaar tegengestelde elementen zoals robuustheid en broosheid, stijfheid en elasticiteit, vreugde en macht. 

In No Place To Fall zetten Dries Gijsels en zijn kompanen een gloednieuwe ruimte-expeditie op touw. Ze vragen zich af welke aantrekkingskracht het universum op ons uitoefent. Of we aan de vooravond van een nieuwe evolutie staan. En hoe het voelt om al het vertrouwde achter je te laten. Tijdens hun missie belanden ze op een mysterieuze planeet, waar dromen en werkelijkheid ongemerkt in elkaar overvloeien. Zal de reis hun blik verruimen? Of maken ze geen enkele evolutie mee? 

Zet je schrap voor een betoverende voorstelling over snakken naar afstand in instant-tijden, over hogere idealen en aardse driften, over de rol van de kleine mens in het onmetelijke universum. 

Hoe ze hun muziek zelf omschrijven? Als het verstoten kindje van jazzrock en punkdisco ... En ook als het muzikale evenbeeld van mensen als Joe Rogan, Kamala Harris en Amber Heard. 

Samen zijn de Antwerpse bandleden ongeveer even oud als Bono van U2. Hun inspiratie? Die halen ze uit de financiële wereld, bij merken als Nike, Apple en Warner Brothers.  

Anemone Valcke en Verona Verbakel onderzoeken in hoeverre vrouwenhaat, grensoverschrijdend gedrag en #metoo deel uitmaken van hun professionele en persoonlijke leven. Zonder slachtoffers met de vinger te wijzen. Daarbij laat Het Ego zich van zijn meest schaamteloze, dramatische en kwetsbare kant zien. De voorstelling reflecteert over hoe we communiceren over grensoverschrijdend gedrag. En over het belang van geloofd worden. 

Na elke scène geeft het publiek punten. Wat is echt? Wat geloof jij? En wat niet? Het Ego doet je constant twijfelen. Toch is het aan jou om te beslissen. Zo verandert dit interactieve theaterstuk in een grenzeloos spel over schaamteloosheid en intimiteit. 

Tijdens zijn allereerste zaalshow Moh?! vertelt hij over zijn Pakistaanse roots, zijn jeugd aan ’t zèètje, zijn wilde jaren als Gentse student en zijn spontane avonturen die hem naar allerlei Vlaamse uithoeken voerden. Hij neemt je mee naar de Venetiaanse Gaanderijen, Ibiza en zelfs Bollywood. En je bent getuige van de ontmoeting met de vrouw van zijn leven, de moeder van zijn twee kinderen. 

Verwacht je aan een portie geestige comedy boordevol snedige grappen. En aan een waanzinnige brok aanstekelijke energie.

Er zijn beperkte reductietarieven van toepassing.

De groep laat zich inspireren door jazz en oriëntaalse muziek. Die versmelten de bandleden met persoonlijke getuigenissen. Zo lopen hun reizen en ontmoetingen in het Midden-Oosten en Europa als een rode draad door de avond. In mei 2023 bracht Ashtabiez een eerste single uit: Expressions. Het grenzeloze collectief verkent nieuwe wegen en bouwt zo verder op z’n jazz- en klassieke achtergrond. 

Ashtabiez bestaat uit trompettist Yamen Martini, drummer Victor Khaddaj, basgitarist Mehrad Hezarkhani, pianist Kuan Yu Chen en gitarist Thomas Decock. Vijf magistrale muzikanten die hun schouders al onder verschillende succesvolle internationale projecten zetten. 

Blijf na hun optreden zeker nog even plakken, want je sluit de avond af met een zinderende dj-set. 

Met Ensor op hoge poten pende hij een rebels gedicht neer waarin James Ensor opstaat van de eettafel en op zijn leven terugblikt tijdens een rancuneuze, ijverige monoloog. Daarin valt hij de bourgeoisie aan en klaagt hij over het mooie Oostende dat dag na dag alsmaar meer kapot wordt gemaakt. 

Zijn monoloog blijft brandend actueel. Daarom blaast Arthur Decock de tekst nieuw leven in. Hij wekt de anarchistische geest van Ensor terug tot leven en klaagt verschillende heilige huisjes aan. Hij rouwt om de hoogdagen van Oostende. Want hij zag zijn magistrale thuisstad transformeren in een blok beton, een bron van goedkoop toerisme. 

Ensor op hoge poten is hiermee aan een derde leven toe. In 1999, exact 25 jaar geleden, kroop Karel Vingerhoets al eens in de huid van Ensor, tijdens Theater Aan Zee.  

Het klassieke beeld waarmee ze opgroeiden, strookt namelijk niet meer met de realiteit. Daarom zoekt het trio, net als veel andere generatiegenoten, naar nieuwe rolpatronen, naar nieuwe manieren om te zijn.  

Ze kruipen in de huid van drie beren. Die leven in een bizarre woonkamer die tegelijk aan een circustent doet denken. Daar proberen de beren hun huishouden zo goed mogelijk te organiseren. Al weten ze eigenlijk niet waarmee ze bezig zijn. Hun aangeleerde gedrag is onhoudbaar. Maar kunnen ze er wel afscheid van nemen? Dat ontdek je in het rusthuis. De beren maken er afwisselend muziek. Daarmee geven ze het ritme aan waarop de andere beren moeten leven.  

Want net zoals een berentemmer bepaalt de maatschappij hoe de ideale beer/man zich moet gedragen. En dat beeld geven vaders door aan hun zonen, waardoor ze zowel beer als berentemmer, slachtoffer als dader zijn.