Residentenfestival KIEM

Hoe beleef jij Oostende? Welke herinneringen kleven vast aan de straten en pleinen in de stad? Hoe brengen we onze publieke ruimte op basis daarvan in kaart? Een hele week lang zoekt CAMPUSatelier het uit, samen met jou.  

Voel je welkom om een week lang mee te tekenen, te puzzelen, te plannen. Samen maken we Publiek Plan Oostende.  

Tijdens het slotmoment op zondag 6 oktober gaan we het gesprek aan met Elly Van Eeghem en enkele verbindende sleutelfiguren uit de stad. Een gesprek over hoe we de stad soms heel individueel beleven, maar wel samen maken. Afsluiten doen we met een harmonieuze zangstonde. Kom af. Teken. Praat. Luister. Stap. Zing. Beleef.

Dit slotmoment is een samenvoeging van het eerder geplande toonmoment en het toekomstgesprek. Gratis mits reservatie.

Anna Verkouteren Jansen verwelkomt alle nachtdieren, weirdo’s en plafondstaarders in een massagesalon dat aan een ufo doet denken. Daar geef je je compleet over aan nachtdokter DJ Marisol. Je laat de echte wereld even voor wat hij is terwijl Radio Sueño je onderbewustzijn twaalf minuten lang prikkelt. Softporno, buzzende neonlichten, Sovjetcinema en Italodisco masseren je hersenen. 

Tijdens deze buitenaardse, muzikale, hyperkitscherige en tegelijk romantische ervaring voelen zelfs de grootste ongemakken comfortabel aan. Radio Sueño kust de blauwe plekken van je ziel en doet de grenzen tussen lichaam en geest vervagen. Je verlaat dit sexy surprise-ei als een geheel nieuw persoon … of misschien wel als je oprechte zelf. Maar onthoud: echt weggaan uit Radio Sueño doe je nooit.  

Met Aquí organiseert Jonathan van der Horst een geleide groepsmeditatie in een hoogwaardige, maar toch verlaten koffieshop. Daar reflecteert hij over wat het betekent om hier en tegelijk altijd een klein beetje daar te zijn. Adem in, adem uit… Neem een slok en voel de connectie. 

Jonathan van der Horst (1993) is schrijver en programma- en theatermaker. In 2018 studeerde hij af in de Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Daarna volgde hij een deskundigheidstraject bij Kultuurfaktorij Monty. Hij produceerde de voorstelling The Last Tall Man, die te zien was tijdens de festivals Love at First Sight en En Avant. Samen met Johannes Lievens maakte hij Field Notes from a Catastrophe, een reeks literaire voormiddagen over klimaatverandering. Als auteur publiceerde hij onder andere bij Tirade, Kluger Hans, Hard//hoofd, De Groene Amsterdammer en Tzum. 

Audrey Apers laat Under your spell op je los. Deze driekoppige bende bezingt de complexe geschiedenis van de hekserij. Ze onderzoeken hoe ze zich verbonden voelen met deze magische figuren en praktijken. En ze gaan na wat hekserij vandaag kan betekenen. Zo bekijken ze de heks als symbool van verzet en vragen ze zich af hoe wij ons tegenwoordig verzetten binnen onze samenleving. 

Audrey Apers (1991) studeerde aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen en behaalde een bachelor Moderne Theaterdans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en een master Theaterregie aan het RITCS Erasmushogeschool Brussel. Ze danste al bij LeineRoebana, Arno Schuitemaker en Romeo Castellucci. Als resident bij SALLY Dansgezelschap Maastricht maakte ze Daydream Space, Remote en Labour of Love. Tijdens haar theaterstudies creëerde ze de voorstellingen Gravity is a Regime en Vulcanize Me. 

Johannes Lievens reisde naar een zes-eeuwen-durend concert en ontmoette mensen die hem iets leerden over 'gered worden'. Hij schrijft daarover een nieuwe theatertekst.

De eerste twee mensen zijn voor elkaar gemaakt. 

Fout, de een is uit de ander gemaakt; de mens en zijn vrouw. 

Het wordt een theatrale performance vertrekkend vanuit een fascinatie rond het scheppingsverhaal en de verhouding tussen Adam en Eva; de relatie tussen man en vrouw. Van voor de zondeval, tot nu. 

In haar de roman schetst Ottessa Moshfegh een getormenteerde jonge vrouw. Die wil een jaar lang kunstmatig slapen. Want alleen door zichzelf te verdoven, kan ze ontsnappen aan haar eigen onvermogen om te functioneren in de wereld rondom haar.  

In Rest and Relaxation zetten vier jonge spelers het leven op sluimerstand. Ze tasten de grenzen af tussen slapen en waken. En dat heeft z’n effect: ze komen terecht in een bevroren landschap en raken alsmaar minder gehecht aan het leven. Ze dreigen helemaal te verdwijnen. Toch lijken ze op zoek naar iets… misschien wel naar elkaar. Wanneer ze ontwaken, zien ze dat de wereld radicaal veranderd is. Althans, dat hopen ze. Dat dromen ze.  

OTTESSA bestaat uit Matilde Casier, Colette Goossens, Lilith Pas en Eliza Stuyck. Het jonge collectief haalde een selectie binnen voor Eigen Kweek, een ontwikkelingstraject voor nieuwe podiumkunstenaars en aspirant zakelijk leiders. Eigen Kweek is een samenwerking tussen 57 culturele centra in West-Vlaanderen, Vlaams Brabant, Antwerpen en Oost-Vlaanderen en Trappelend Talent.

Terwijl de drums hen vooruit stuwen, voeren de acrobaten indrukwekkende trucs uit. Ze illustreren dat circustechnieken soms extreme, zelfs gewelddadige fysieke handelingen vereisen. 

Samen met jou zoekt Camille Paycha naar de intimiteit die in deze technische bewegingen schuilt. Want de acrobaten houden niet alleen elkaars hand vast… ze reiken ook naar de jouwe. Gaandeweg transformeert de verticale luchtdiscipline in een collectieve, horizontale beleving. 

Ook de titel van de voorstelling knipoogt naar de dunne grens tussen geweld en intimiteit. Volgens de theorie ‘6 degrees of separation’ ben je maximaal zes handdrukken verwijderd van elke andere persoon in de wereld. 60 graden is ongeveer de hoek die de circusacrobaten gebruiken wanneer ze iemand van de grond tillen, terwijl ze zich met hun andere hand vasthouden aan de aerial strap. 

Deze voorstelling is voor iedereen vanaf 10 jaar.

De Gentse Nederlander speelde al bij BeraadGeslagen, STADT en De Beren Gieren. Enkele jaren geleden bracht hij zijn Nederlandstalige solodebuut uit. Ondertussen lanceerde hij enkele (cult)klassiekers zoals De SMS'ende Mens, Grensdorp, Faam en Sinterklaas is een computer.

Verwacht je aan kleurrijke synths en een knap drumspel. Aan veel melodie, een heerlijk taalgebruik en zelfs een vleugje postpunk. En aan een losgeslagen muziekstijl die doet denken aan Connan Mockasin, Sly & The Family Stone en Mac DeMarco.  

Ken jij de dromenvanger? Hij logeerde de voorbije maanden in onze stad en verzamelde de toekomstdromen van honderden Oostendse kinderen. Dromen en plannen waarmee ze van hun stad een thuis willen maken voor iedereen. Maar de dromenvanger liet per ongeluk zijn rugzak open staan! Alle dromen en wensen die hij had opgeschreven, zijn verloren geraakt. Ze dwarrelen nu rond in het gebouw van De Grote Post. 

Daarom heeft de dromenvanger jullie hulp nodig. Op 5 oktober organiseert hij een grote zoektocht in De Grote Post. Samen proberen jullie alle verloren letters, woorden en zinnen opnieuw te vangen. Elk uur bekijkt de dromenvanger hoe ver jullie staan en welke woorden jullie al opspoorden. Zo ontdekken jullie welke toekomstplannen de kinderen voor Oostende hebben. 

Tijdens iRRooTTaa krijgen Willem en Sophie af te rekenen met een massa witte keramische balletjes. Die zijn verre van perfect: de balletjes zien er net niet helemaal rond uit, ze zijn allemaal ongelijk en het zijn er ook veel te veel. De balletjes lijken niet helemaal grijpbaar… en ze zijn ook totaal onbegrijpbaar. Ze rollen drummend in het rond, springen alle kanten uit, bruisen plots op in een mond, plakken ineens vast aan het plafond en vliegen letterlijk rond je schenen. 

Daarmee nodigt iRRooTTaa je uit om niet alle ballen constant in de lucht te houden. De voorstelling brengt een ode aan de ‘drop’. Want soms zorgt iets laten vallen net voor nieuwe mogelijkheden. Falen is dus toegestaan. De regels veranderen ook. Want als we af en toe iets door onze vingers laten glippen, wordt het spelen van het leven misschien wel véél leuker.

In All Watched Over by Machines of Loving Grace gaan ze na wat er met Brautigans droom is gebeurd. Want heel wat machines, medicijnen en algoritmes lijken net voor méér (arbeids)discipline en minder vrijheid te zorgen. Is Brautigans droom dood? Of kan er ooit nog sprake zijn van de vrijheid die zijn gedicht ons belooft?  

All Watched Over by Machines of Loving Grace schippert tussen utopie en scepsis, tussen roes en ontnuchtering. Ezra Veldhuis en Bosse Provoost tonen je een ‘cybernetische ecologie’. Zijn mens, materiaal en machine daarin op een symbiotische of net conflictueuze manier met elkaar verbonden? Dat is niet altijd duidelijk. Want het licht lijkt je te misleiden en hypnotiseren, de muziek vraagt je dan weer om vertrouwen te hebben en los te laten.